«Δεν θα υπάρξει ανάπτυξη μόνο επειδή θα έχουμε έναν σωλήνα»

«Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος θεωρείται ημέρα γιορτής, αλλά βασικά είναι ημέρα πένθους», δήλωσε από την Αλεξανδρούπολη ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, υπεύθυνος του τομέα Περιβάλλοντος του Συνασπισμού και μέλος της Πολιτικής του Γραμματείας. Η επίσκεψη του κ. Παπαγιαννάκη στην περιοχή, εντάσσεται στα πλαίσια μιας μεγάλης εκστρατείας που διοργανώνει αυτές τις μέρες ο Συνασπισμός, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.
Σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έκανε ξεχωριστή αναφορά σε περιβαλλοντικά προβλήματα, σε όλη τη χώρα, που καθημερινά γιγαντώνονται, σε εναλλακτικές μορφές ήπιας ανάπτυξης, ενώ επικεντρώθηκε στο θέμα του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, για το οποίο άλλωστε μίλησε αναλυτικά χθες το βράδυ σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Νομαρχιακή Πολιτική Επιτροπή Έβρου του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας.

«Δεν θα υπάρξει ανάπτυξη μόνο επειδή θα έχουμε έναν σωλήνα»
«Δεν μας αρέσει ούτε η καταστροφολογία ούτε όμως και η αφέλεια. Τα οφέλη που παρουσιάζονται, όπως είναι τουλάχιστον το έργο, δεν θα υπάρξουν», σημείωσε ο κ. Παπαγιαννάκης, αναφερόμενος σε άλλες περιοχές, στις οποίες υπάρχουν πετρελαιαγωγοί, αλλά και διυλιστήρια και πετροχημικά εργοστάσια. «Τέτοια ανάπτυξη θέλουμε; Εμείς πάντως όχι. Δεν θα υπάρξει ανάπτυξη μόνο επειδή θα έχουμε έναν σωλήνα».
Σε ό,τι αφορά την περίπτωση ενός ατυχήματος, επικληθείς το παράδειγμα της Σαντορίνης, επισήμανε χαρακτηριστικά, ότι «το θέμα του κινδύνου, στην Ελλάδα, το ανακαλύπτουμε ξαφνικά μια μέρα και πέφτουμε από τα σύννεφα, υπουργοί, βουλευτές, τοπικοί παράγοντες».
Ο κ. Παπαγιαννάκης εκτίμησε ότι υπάρχει απόλυτη έλλειψη πάσης προετοιμασίας και παρακολούθησης, ελέγχου, κατευθύνσεων, δρομολογίων και προφυλάξεων.
«Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι η χώρα που εμποδίζει την Ευρώπη να επιβάλει την απαγόρευση των μονοπύθμενων τάνκερς. Όχι ότι με τα διπύθμενα αποκλείεται να υπάρξει κάποιο ατύχημα, αλλά τουλάχιστον εξασφαλίζουν πολύ μεγαλύτερες εγγυήσεις ως προς το τι θα γίνει με το πετρέλαιο μετά το ατύχημα. Για να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι κίνδυνοι πρέπει να υπάρχει μία κρατική οργάνωση, ναυσιπλοϊκή, η οποία δεν υπάρχει. Πού είναι η ακτοφυλακή που παρακολουθεί; Πού είναι οι απαγορεύσεις στα δρομολόγια αυτών των πλοίων, όπως ισχύουν στα αεροπλάνα; Παράλληλα, και το νομικό καθεστώς είναι άθλιο».

Συντάκτης: Kική Hπειρώτου